-alef
sana bakan bir pencerede saatlerce
günahkâr tütünleri
cehennem ciğerimde yaktım
sen hiç gelmedin
bir ciğerimi orda bıraktım
-bet
gece inledi sokaklar dinledi
ben kalbi kırık meleklerden aşağı düşüyorken
Bağdat’ı yine vurdular
sanki Bağdat’ı değil
çocukları vurdular
çocuklar öldü ama yenilmedi
-gimel
sahi, sen neredeydin?
ben ölüp gitmiş şairlere karışmak üzereyken
çocuklar gözyaşlarını silemeden
ve gülemeden ölürlerken
sana muhtaçlığım,
Allah’a muhtaçlığımı aşmışken
sen
neredeydin?
-dalet
bir şiire âşık olmuştum
seni anlatıyordu
senden çok o şiiri sevdiğimi
senin gelmediğin
ve şiirin gitmediği o an
fark ettim
-e
bu şehrin en soğuk sabahlarını
şüphesiz ki en iyi ben bilirim
çünkü henüz şafak sökmezden evvel
sure kutsallığında suretini
görebilmek için
bu şehrin sabahlarına doğardım
-vav
yokluğunda
peri kalpli fahişelerle yatıp
para ruhlu kevaşelerle uyandım
şimdi bulunduğum yerden
cehennem ehline teşrif etmem an meselesi
gözlerine bakabilseydim
bir kutsal kitabı hatmetmişçesine hafiflerdim
gözlerin
hiç benim olmadı
-zayın
hiç kimse ilerlemez, sevgilim
sadece bazıları geride kalır
-het
sana karşı
ölüm haberi almış bir insan kadar masumdum
bilmedin
-tet
yeryüzüne inen son din, gözlerin..
inanıyorum
-yod
seni
bir şiirin yerine hissetmek istedim
kitap yerine okumak saçlarının her bir telini
bir şehre yağan bombalara göğüs gerercesine sevdim
peygamberlere bile bu kadar inanmadım
bilmedin
ve kalbi kırık melekler
kalbi kırık adamlara bakıp şükrediyor..
bilmezsin,
giderim..
Altay Kenger
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder