DÜNYANIN ÖBÜR UCUNDA BİR YERDE
Dünyanın öbür ucunda bir yerde
mavi bir kervan laternalar içinde samanyoluna gider
bir saman parçası savrulur, bir tarlakuşu uçar
dolaşırım tahtabacaklı bir atla: ben,
senin sokağını ararım...
penguenler bile bilir seni sevdiğimi...
hayat bir gül yarasıdır
her şeyde seni görürüm
ve dünyanın öbür ucunda bir yerde
aşk vardır... kısacık da olsa...
Dünyanın öbür ucunda bir yerde
hayal kura kura gelirim ilkyaz tarlalarından
bir berduş gibi ilkyazdan sarhoş gibi...
bir nisan gecesi gelir
pencerenin altında dururum
git dersin...
gidemem derim
hiçbir yere gitme dedi nisan
ve dünyanın öbür ucunda bir yerde
aşk yoksa... bir parça yağmur yağar...
...yağmur olurum
pervazını saran toza sıçrarım
usulca bulaşırım parmaklarına
gözlerinde dolaşırım usulca
aya yansır mutluluğun müziği
bakar lombozlardan kürek mahkumları...
bir nisan gecesi uykunda gökyüzünü
dinlerim şafağa kadar
Dünyanın öbür ucunda bir yerde şarkıcılar dolaşır göklerde
Dünyanın öbür ucunda bir yerde bir mezarcı kirazçiçekleriyle
konuşur tepelerde
Dünyanın öbür ucunda bir yerde çingeneler ekmeklerini
dilencilerle paylaşır
makinistler zurnadır kıvrılıp gider raylar
suya oturup ağlar zavallı kaymakamlar
sarhoşlar aşıklarla danseder parklarda
çinliler dişçiye gider, kediler hayal kurar
orda masmavidir meyhaneler, seni
bir ayçiçeğiyken bulurum
sızlar korsanların kancaları
çocuklar okşar kamburların sırtını
öperim parmaklarının ucunu
ve dünyanın öbür ucunda bir yerde
kamburları kimse içeri almaz
bir akşamüzeri bir kente girerim şarkılarla marşlarla
sen benimsin diye bağırırım yollarda
o kent aslında çoktan... yitirilmiş de olsa
bir akşamüstü bir kente girer
sen benimsin derim sana içimden
elimde bir kızıl bayrak... bir nisan akşamında
rengi azıcık solmuş da olsa...
Dünyanın öbür ucunda bir yerde
yoksulluğun kavalcıları solar mavilikte
o gece herkes samanyoluna bakar
samanyolunu kaplar yüzün
bir saman parçası düşer bir gül tarlasına,
kalbimde usulca bir düğme kopar
dolaşırım üzgün bir eşecikle sırtımda: ben,
senin sokağını ararım...
sokak köpekleri bile bilir seni sevdiğimi...
hayat bir gül yarasıdır
her şeyde seni görürüm
ve dünyanın bir yerde öbür ucunda
git dersin...
gidemem derim
Hakan Savlı/Yalnızca Müzik İçin
Dünyanın öbür ucunda bir yerde
mavi bir kervan laternalar içinde samanyoluna gider
bir saman parçası savrulur, bir tarlakuşu uçar
dolaşırım tahtabacaklı bir atla: ben,
senin sokağını ararım...
penguenler bile bilir seni sevdiğimi...
hayat bir gül yarasıdır
her şeyde seni görürüm
ve dünyanın öbür ucunda bir yerde
aşk vardır... kısacık da olsa...
Dünyanın öbür ucunda bir yerde
hayal kura kura gelirim ilkyaz tarlalarından
bir berduş gibi ilkyazdan sarhoş gibi...
bir nisan gecesi gelir
pencerenin altında dururum
git dersin...
gidemem derim
hiçbir yere gitme dedi nisan
ve dünyanın öbür ucunda bir yerde
aşk yoksa... bir parça yağmur yağar...
...yağmur olurum
pervazını saran toza sıçrarım
usulca bulaşırım parmaklarına
gözlerinde dolaşırım usulca
aya yansır mutluluğun müziği
bakar lombozlardan kürek mahkumları...
bir nisan gecesi uykunda gökyüzünü
dinlerim şafağa kadar
Dünyanın öbür ucunda bir yerde şarkıcılar dolaşır göklerde
Dünyanın öbür ucunda bir yerde bir mezarcı kirazçiçekleriyle
konuşur tepelerde
Dünyanın öbür ucunda bir yerde çingeneler ekmeklerini
dilencilerle paylaşır
makinistler zurnadır kıvrılıp gider raylar
suya oturup ağlar zavallı kaymakamlar
sarhoşlar aşıklarla danseder parklarda
çinliler dişçiye gider, kediler hayal kurar
orda masmavidir meyhaneler, seni
bir ayçiçeğiyken bulurum
sızlar korsanların kancaları
çocuklar okşar kamburların sırtını
öperim parmaklarının ucunu
ve dünyanın öbür ucunda bir yerde
kamburları kimse içeri almaz
bir akşamüzeri bir kente girerim şarkılarla marşlarla
sen benimsin diye bağırırım yollarda
o kent aslında çoktan... yitirilmiş de olsa
bir akşamüstü bir kente girer
sen benimsin derim sana içimden
elimde bir kızıl bayrak... bir nisan akşamında
rengi azıcık solmuş da olsa...
Dünyanın öbür ucunda bir yerde
yoksulluğun kavalcıları solar mavilikte
o gece herkes samanyoluna bakar
samanyolunu kaplar yüzün
bir saman parçası düşer bir gül tarlasına,
kalbimde usulca bir düğme kopar
dolaşırım üzgün bir eşecikle sırtımda: ben,
senin sokağını ararım...
sokak köpekleri bile bilir seni sevdiğimi...
hayat bir gül yarasıdır
her şeyde seni görürüm
ve dünyanın bir yerde öbür ucunda
git dersin...
gidemem derim
Hakan Savlı/Yalnızca Müzik İçin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder