nasılsın bugün, nasıl oldun?
oksijen denen zehir öldürüyor mu seni de yavaş yavaş..
iyi olacaksın diyorlar mı arkadaşların
sırtını sıvazlayan eller ısıtıyor mu seni
kaç yalan öldürdün bugün
kaç kişiye gülerek baktın
bugün kaç kere bastın kaldırımlara
sayıyor musun geçtiğimiz yerleri
aynı köşeyi kaç kere döndün
aynı kaldırımda kaç kez oturdun bugün
bugün günlerden yağmur..
yarın karlı bir şubat
geceleri boyadığım için bıraktım resimleri
fotoğrafları güldüremiyorum artık
ellerimi öyle acemi bir balık gibi boğuyorum ceplerimde
sen bana gelmeyi hiç öğrenemedin diye
ben de gitmeyi öğrenmedim
sen beni hiç sevmedin diye
ben de kendimi hiç sevmedim
ortak yönlerimiz çok olsun diye
kendimle yemek yemiyor
konuşmuyor
uyumuyor
kendime hiç gelmiyorum
paramın olduğu kadar sarhoşum
borcum bir hayli çok
kime nasıl hangi sevgiyi ödeyeceğimi bilmeden
herkesi seviyorum
şarkılar dinliyorum şarkılar
filmler izliyorum
hangi yol sana çıkar diye eve geç gidiyorum
olur da evin yolunu unutmuşsundur diye
kaldırımlar döşüyorum..
yazılar yazıyorum duvarlara
bastığın her yol bana gider diye..
okuma yazma bilmiyor mu diyorum sonra
geç kaldı diyorum
yüksek sesle konuşuyorum
ben göremem belki yanımdan geçerken
sen duyarsın diye
yüksek sesli seviyorum
tüm kitapları okudum
masamızın her köşesinde oturdum
susadım
su istedim
kalktım
su getirdim
iç..
beni nerde unuttun hiç bilmiyorum
yada kimde..
karanlığı sevmiyorum
şarkıları sevmiyorum
karanlığı sevmiyor
şarkıları sevmiyor
karanlığı
şarkılar sevmiyor
güneşi odama astım
bir salkım huzur kopardım
şimdi uyuyorum
gelirsen
beni gömdüğün yatağımdayım
dokunsan,
uyanırım...
Metin YAMAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder