Oğulcan Karakoç-Cehennet (Sirk Fanzin 1.Sayı)

Hande'ye..

Sokaklar; "cehennet" ismini verdiğim bir tuvaletten ibaret artık.
Ve bu şehir, güneş doğduğu zaman bile kapkaranlık.
Bu şehirden başka,
bu ülkenin içinde,
işaret zamirlerinin sevildiği bir şehirdeydin,
sonra öldün,
karadeniz'e gömüldün,
karadeniz, asla aklanmaz artık.

sonra öldün,
karadeniz'de gömüldün,
samsun sen gömülürken ağladı,
yağmur hiç bu kadar hüzünlü yağmamıştı,
kendi kendimin dönüşlülüğünü sorgularken,
bana öğüt veren abilerin dudaklarını kanatmak istedim,
ama bana öğüt veren abiler, senin bana verdiğin öğütleri hiç dinlemediler.

bir hafta sonu,
bir öğleden sonra,
bir şubat günü,
bir fotoğraf,
bir tane daha,

bir şubat pazarı,
bir şubat sonu,
bir sen,
bir hafta sonu,
bi' pazar,
bi' şubat,
bi' ölüm.
bi' ölüm daha.
bir tane daha ölüm,
ölümler kadar büyük bir ölüm,
deprem gibi bir ölüm,
adlandırılmaz bir ölüm,

şimdi sen yaşasaydın,
ve yaşarken öldüğünü fark etseydin,
güzel bir küfrü o cümlenin arasına sıkıştırarak dalga geçerdin benimle.
"yaşamaya devam mı ibneler?"
bunu da bi' arkadaş demişti zaten.


belki senden bir sene sonra
 bi' orospunun bacaklarından göğüslerine kadar tırmanıp onu öperim.
belki cennet,
cehennemde saklıdır,
cehennem, cennetine dünyadan daha yakın.
ve belki biz,
şimdilik "cehennet" ismini verdiğim bir tuvalette saklanırız,
zebaniler meleklerle sevişir,
ben seninle bakışırım,
sesler karışır;
sahne biter.
bir hafta sonu;
hüzünle uyanırım.                      28.04.2014

"Can" KARAKOÇ